Hoi, ik ben Ben Schuurman, 78 jaar en ik woon in Elderveld met mijn vrouw Henriëtte. Ik ontmoette haar toen ik 17 was. Sindsdien hebben we al veel lief en leed gedeeld. Samen kregen we twee zoons en inmiddels hebben we zes kleinzoons. Tot ons grote verdriet is één kleindochter overleden.
Ik ben actief als vrijwillige coördinator bij MVT, zit in de cliëntenraad van Pleyade en ben ik penningmeester bij walking football, wat ook direct mijn sport is. Ik noem mezelf: Ontwerper Beheeradviseur Groene Ruimte. Daarnaast werk ik voor meerdere bedrijven als ontwerper van tuinen. Als ik achter de tekentafel sta, dan komt er een gevoel van rust. Daarom blijf ik tuinen ontwerpen voor anderen.
Hoe kwam je bij het Levensboek terecht?
Als je hierboven de opsomming leest, dan klinkt mijn levensverhaal mooi. Echter, elk leven kent ook minder mooie momenten. Die begonnen bij mij al vroeg in mijn jeugd. Door mijn vrijwilligerswerk bij MVT hoorde ik van het Levensboek. Ik besprak met mijn vrouw, Henriëtte, dat ik graag mijn verhaal wilde vastleggen in een Levensboek. Ik vertel namelijk graag en ben erg open, maar ik noem mezelf meer een waterval. Het is dan ook lastig om mijn verhaal op een chronologische volgorde te vertellen. Daarom leek het mij fijn om met behulp van een vrijwilliger mijn verhaal op papier te krijgen. Zo kwam ik er terecht. Mijn levensboek ontving ik bijna 10 jaar geleden, in oktober 2014, en ik ben er nog steeds blij mee!
De start van het Levensboek
Erica Groenendijk was de vrijwilliger die aan mij werd gekoppeld. Toen zij binnenkwam, kwamen we erachter dat we elkaar kende. Haar nu ex-man was de directeur van een bedrijf waar ik werkte. Ze gaf aan dat er ook een andere vrijwilliger mijn verhaal kon opschrijven, maar voor mij was het geen probleem. Erica heeft een goed inlevingsvermogen. Ze begreep mij meteen en ik voelde me op mijn gemak bij haar.
Het duurde een jaar om het verhaal tot stand te brengen. Erica kwam in dat jaar vaak bij mij langs om mijn levensverhaal op te halen. Henriëtte zat regelmatig bij het gesprek, om soms aan te vullen en structuur te brengen in de verhalen. Omdat er tijdens de bezoeken veel ter sprake kwam, was het vaak heftig, maar het gaf mij ook veel terug.
Wat het Levensboek mij bracht
Je vraagt in drie woorden te omschrijven wat het Levensboek mij heeft gebracht, maar dat kan ik in één woord samenvatten: verademing. Vandaag zei mijn vrouw nog toen ik van huis ging: ‘’Vergeet niet te zeggen dat het je zoveel rust heeft gebracht’’. En dat is ook echt zo! Na het Levensboek ben ik nog meer opener geworden dan ervoor. De rust die ik gevonden heb, vind ik heel belangrijk. ’s Nachts werd ik vaak wakker, maar ik slaap gewoon weer goed.
Het Levensboek
In totaal heb ik 25 exemplaren laten drukken. Deze kregen familie, vrienden en de mensen die in het boek zijn genoemd. Ik heb er nu nog maar drie over. Uiteraard vertel ik over mijn Levensboek en er zijn nog steeds mensen die vragen of ze hem een keer mogen lezen. Dat is het fijne aan een Levensboek bij SWOA laten maken: deze wordt niet in de markt verkocht. Het is echt persoonlijk voor jezelf. Zo nu en dan pak ik het boek er ook weer bij, het is fijn om weer te lezen wat ik allemaal heb gedaan in het leven.
Als je erover nadenkt om jouw levensverhaal te delen, dan raad ik het Levensboek zeker aan. Het is een opluchting en het helpt je trauma’s en onvervulde levensverwachtingen te verwerken.
Wil je ook jouw levensverhaal in een boek?
Bekijk ook
Els Molewijk, bezoeker en vrijwilliger bij Elden met Elkaar
Trudie, bezoeker bij De Thuyn
