Interview door Petra Alsters
Met Hatice heb ik afgesproken in De Gaanderij, waar ze als vrijwilliger werkt. Als ik arriveer staat ze achter het buffet en dat blijkt ze een aantal dagdelen per week te doen. Uiteraard vraag ik haar hoe ze bij SWOA terecht is gekomen en ze antwoordt dat ze niet stil kan zitten, dat ze behoefte heeft aan contact met mensen en dat het werk achter de bar daartoe volop gelegenheid biedt: ‘Ik vind het fijn dat ik iets kan betekenen voor anderen, dat geeft me veel voldoening.’
Hatice vertelt dat ze als achtjarig meisje van Turkije naar Nederland verhuisde. Haar vader werkte al jaren in de omgeving van Arnhem en toen de regeling voor gezinshereniging van kracht werd voegde zijn gezin zich bij hem. Haar vader heeft er altijd op gehamerd dat zijn kinderen, nu ze in Nederland woonden, zich de Nederlandse taal eigen moesten maken. Voor Hatice was dat geen probleem, ze ging naar de basisschool en leerde de taal spelenderwijs.
Na een verblijf van een aantal jaren in Groningen woont ze nu weer in Arnhem, in De Laar-Oost, waar het haar goed bevalt. Ze heeft weer een sociaal netwerk opgebouwd en ze onderhoudt ook nog contacten met vrienden uit haar vroegere woonplaatsen. Namens SWOA organiseert ze een koffieochtend voor ouderen in de buurt waar ze woont.
Omdat ze vaak alleen achter de bar van De Gaanderij staat en voornamelijk te maken heeft met oudere buurtbewoners heeft Hatice op eigen verzoek een cursus Bedrijfshulpverlening (BHV) gevolgd. ‘Dat is hier nodig, als iemand op de grond valt wil ik weten waar ik op moet letten en hoe ik moet handelen, hoe ik het beste kan helpen.’ Ze is verplicht elk jaar een opfriscursus te volgen en doet dat graag: ‘Dan ben ik op de hoogte van de nieuwste methoden en kan ik alle ontwikkelingen bijhouden, dat vind ik belangrijk.’
Als ze praat over de doelgroep van SWOA, ouderen, laat Hatice zich als volgt uit: ‘Het doet mij pijn als ik merk hoe eenzaam sommige mensen zijn. De Turkse cultuur is niet alleenzaligmakend, maar ouderen zijn meer ingebed in de familie- en vriendenkring, dat gun ik alle oude mensen.’
Hatices manier van in het leven staan, open en eerlijk, is in de loop der jaren niet veranderd. ‘Ik heb gemerkt dat je, als je mensen open tegemoet treedt en eerlijk bent, daar uiteindelijk het meeste mee bereikt en dat die houding ook waardering oplevert. Er zijn natuurlijk ook mensen die niet betrouwbaar blijken te zijn, maar daar leer je van en je waardeert het meer als mensen zich opstellen zoals je dat zelf doet.’ Mede door deze houding heeft Hatice fijne vriendschappen kunnen ontwikkelen, waarvan ze ook geniet. Ze staat altijd klaar als anderen een beroep op haar doen, maar tegenwoordig kijkt ze eerst in haar agenda of al gemaakte afspraken niet doorkruist worden. ‘Vroeger dacht ik altijd dat ik het wel even tussendoor zou kunnen doen, maar ik merkte dat dat ten koste van mijzelf ging, dus daar ben ik voorzichtiger in geworden.’
Op zoek naar vrijwilligerswerk?
Bekijk ook
Niels Tiedink, vrijwilliger groepsbegeleiding
Carla Zweers, vrijwilliger Maatjes Regio Arnhem en lid ACVB
